Innowacyjność jest powszechnie uznawana za jeden z najistotniejszych czynników rozwo- ju, nie tylko gospodarczego. Promowanie i wspieranie działalności innowacyjnej w każdej dziedzinie jest jednym z głównych celów strategii Unii Europejskiej oraz strategii jej krajów członkowskich. Mimo ogromnego dorobku teorii innowacji, defi nicji podstawowych kate- gorii tej teorii jest nadal wiele. Nie zawsze są one formułowane w jednakowej konwen- cji terminologicznej. Dotyczy to trzech pojęć najczęściej używanych zarówno w teorii, jak i w praktyce: innowacyjność, innowacyjny i innowacja . Pojęcia te bezpośrednio zwią- zane są z ogólnym sensem rozwoju , rozumianego jako proces zmian, który oceniany jest pozytywnie z punktu widzenia określonego kryterium. Istotą tych pojęć jest więc zmiana pozytywna, zwłaszcza w sensie aksjologicznym odnosząca się do różnych obiektów – pro- duktów, procesów itp. Ten sens aksjologiczny służy odpowiedzi na pytanie: po co, w jakim celu, zmiana jest dokonywana? Na to pytanie w dużym stopniu odpowiada kategoria eko- innowacyjności , której sens wyraźnie powiązany jest z nowym paradygmatem rozwoju – rozwojem zrównoważonym.