Niniejszą publikację złożono z dziewięciu oddzielnych opracowań, które łączą terminy: „ekoinnowacje” i „konkurencja”. Autorzy poszczególnych rozdziałów, podejmujący tę tematykę, mają zróżnicowane podejście do tematu, stąd wielość cytowanych definicji pojęcia „ekoinnowacja”. Jedna z nich podaje, że istotą ekoinnowacji jest użycie zasobów produkcji w nowy, dotąd nie spotykany sposób. Innowacje, to efekt procesu zarządzania wiedzą w celu stworzenia nowego produktu, usługi, procesu. Aktywność ekoinnowacyjną w celu wytworzenia lub pozyskania takiego produktu oraz sprostania konkurencji podejmują przedsiębiorstwa indywidualne, firmy wielozakładowe, konsorcja, podmioty zintegrowane. Wykazują one również aktywność innowacyjną, która jest wykładnią rozwoju społeczno-gospodarczego. Równocześnie narastające zagrożenie środowiska (naturalne i antropogeniczne), takie jak wyczerpywanie zasobów naturalnych, nadmierna konsumpcja, zróżnicowanie jakości życia w różnych regionach świata, nierówny dostęp do wiedzy oraz wiele innych czynników tworzą bariery dla wprowadzania zasad rozwoju zrównoważonego. Już to staje się wystarczającym powodem do sięgnięcia po jedno z narzędzi wskazanych w Zintegrowanej Polityce Produktowej jakim są ekoinnowacje. Zaprojektowanie, a następnie wytworzenie i użytkowanie oraz właściwa likwidacja produktu, który można nazwać ekoinnowacyjnym, powinna charakteryzować się przede wszystkim zminimalizowanym wpływem na środowisko w całym cyklu życia tego produktu. Podejście produktowe (proponowane w ZPP) daje realne szanse na wykorzystanie wieloaspektowego działania w celu osiągnięcia (poprzez ekoinnowacje), przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstw, które zechcą skorzystać z podjęcia tego niełatwego zadania.